حاجی در ضمانت خداوند متعال است – بلادنیوز
حاجی در ضمانت خداوند متعال است – بلادنیوز
به گزارش خبرگزاری بلادنیوز، برای کسی که به انجام حج و عمره اقدام می‌کند، فضیلت‌هایی بر شمرده‌اند. به عبارتی امتیازهای خاصی نصیب او می‌شود که هدیه خداوند متعال به بنده حج‌گزارش است. «در ضمانت خداوند بودن»، «در جوار حق بودن» و «ضیف‌الله و وفدالله بودن» فضیلت‌هایی است که نصیب حج‌گزار می‌شود و در کتاب نوش بندگی به آنها اشاره و توضیح داده شده است.
در ضمانت خداوند است
یکی از فضیلت‌هایی که در روایات برای حج‌گزار عنوان شده این است که در ضمانت و کفالت خداوند قرار می‌گیرد.
ضمانت به معنای کفالت است و کفیل به کسی می‌گویند که همه امور یک فرد را بر عهده می‌گیرد و او را کفایت می‌کند.
رسول خدا(ص) فرمود که حج‌گزار از آغاز تا برگشتن از حج، در کفالت و ضمانت خداست و اگر رنج و سختی در سفرش به او برسد، گناهان او آمرزیده می‌شود و با هر قدمی که برمی‌دارد، هزار درجه در بهشت روزی‌اش می‌شود و با هر قطره بارانی که به او برخورد کند، اجر شهیدی نصیب او می‌شود.
امام صادق نیز دراین باره فرمود: کسی که به قصد به جای آوردن حج و عمره حرکت کند، در ضمانت خدای متعال قرار می‌گیرد؛ اگر از دنیا برود، گناهان او آمرزیده می‌شود و اگر محرم شود و از دنیا برود، لبیک‌گویان محشور می‌شود و اگر در حرم مکه یا مدینه از دنیا برود، خدا او را از کسانی که به آنها امان داده است، قرار می‌دهد و اگر در راه برگشت دار فانی را وداع گوید، تمام گناهانش آمرزیده خواهد شد.
در روایات آمده است که خداوند علاوه بر اینکه حاجی را کفایت می‌کند، اهل و مال او را نیز در ضمانت خود قرار می‌دهد.
نقل قول جالبی در این میان مطرح است و آن اینکه برخی به امام صادق (ع) گفتند: شما می‌گویید اهل و مال حج‌گزار در ضمانت خداست، ولی ما می‌بینیم که در نبودن حج‌گزار مشکلاتی برای آنها پیش می‌آید. امام فرمود: مقصود اموری است که اگر خود او می‌بود، انجام می‌داد و شامل آنچه اگر بود هم اتفاق می‌افتاد، نمی‌شود.
«ضیف‌الله» و «وفدالله» است
حج‌گزار ضیف‌الله و فدالله است. خب این ضیف و وفد چیست که حج‌گزار در زمان انجام حج، ضیفِ خدا و وفدِ خدا می‌شود؟
«ضیف» در لغت به معنای میل پیدا کردن است. ضیف اما به معنای میهمان به کسی می‌گویند که به سوی میزبان توجه و میل پیدا می‌کند. همچنین از آن منظر که به میزبان اضافه می‌شود، به آن ضیف می‌گویند.
«وفد» به معنای هیئت‌هایی است که بر کسی برای امر مهمی وارد می‌شوند. واژه وفد یک بار در قران کریم آمده است:« یوم نحشر المتقین الی الرحمان وفدا / در آن روز، متقین را به سوی خداوند رحمن محشور می‌کنیم».
فرق «ضیف» و «وفد» این است که در ضیافت چون میهمان به عائله میزبان اضافه می‌شود، تمایل صاحبخانه در پذیرفتن یا نپذیرفتن لازم است. ولی در وفد نیازی به دعوت نیست، زیرا هیئتی برای کاری نزد کسی می‌رود مانند هیئت‌هایی که به نمایندگی از قبیله خود خدمت رسوم اکرم(ص) می‌رسیدند. نام‌گذاری یکی از ستون‌های مسجدالنبی به «استوانه الوفود» نیز از همین جهت بوده که رسول اکرم(ص) در کنار این ستون می‌نشستند و آنها را می‌پذیرفتند، یعنی آن گروه‌ها بر پیامبر(ص) وارد می‌شدند.
بنابراین حج‌گزار چون با دعوت حق آمده، «ضیف‌الله» است. و چون هیئت‌های نمایندگی از خانواده و شهر خویش هستند که به زیارت خانه خدا مشرف می‌شوند «وفدالله» محسوب می‌شوند و باید با کوله‌باری از معنویت و اخلاق الهی به سوی قوم خود برگردند و سبب هدایت و بالارفتن درجات معنوی و اخلاقی آنها شوند.
امام صادق(ع) دراین باره فرمود: « حج‌گزار و عمره‌گزار تا زمانی که به منزل خود بازگردند، میهمان خدای عزوجل هستند.»
امام علی(ع) نیز اینچنین فرمود: «حج‌گزار و عمره‌گزار واردین بر خدا هستند.»
در جوار خداوند است
آنطور که امام حسن مجتبی (ع) فرمودند سه گروه در جوار خدا هستند که یکی از آنها کسی است که حج و عمره به جای می‌آورد.
اما جوار یعنی چه؟
جوار در اصل به معنای میل پیدا کردن به چیزی و او را به خود جذب کردن و تحت لوای خود قرار دادن است. پس با این تعبیر، حج‌گزار به سمت خدا میل پیدا کرده و جذب پروردگار شده و تحت لوای خدای متعال قرار دارد.
انتهای پیام/
