خاکسپاری رضا حداد در غیاب آتیلا پسیانی – بلادنیوز

به گزارش خبرگزاری بلادنیوز، در این مراسم که با حضور جمعی از هنرمندان، خانواده، نزدیکان و دوست داران رضا حداد برگزار شد، محمد سلوکی به عنوان مجری ابتدا خطاب به حاضران، مرگ ناباورانه حداد را تسلیت گفت و از برخی چهره‌ها دعوت کرد تا درباره این هنرمند فقید سخن بگویند. در ادامه صحبت‌های مطرح شده در مراسم تشییع زنده‌یاد رضا حداد را می‌خوانید:

رضا از مرگ نمایشنامه می‌ساخت

محمد چرمشیر: همیشه فکر می‌کردم اگر یک روز من اینجا در تابوت باشم رضا چه می‌کند و حالا رضا اینجا در تابوت است و من نمی‌دانم چه کنم. اما بهتر است از مرگ حرف نزنیم، از رضا حرف بزنیم که از مرگ نمایشنامه می‌ساخت ولی از زندگی می‌گفت. رضا یکی از پسران من بود و نمی‌دانم از این پس روزهایم را چه کنم.

مگه رضا مُرده

محمد رحمانیان: لازمه صحبت در اینجا برای مرگ رضا حداد این است که باور کنیم او مرده و هروقت باور کردم که احمد آقالو و پرویز پورحسینی مرده‌اند، مرگ رضا را هم باور می‌کنم. من همیشه یک چیزی از رضا می‌خواستم ولی او هیچ وقت چیزی از من نخواست. او هر وقت چهره غمگین ما را می‌دید که کاری داریم یا پولی کم داریم، می‌گفت مگه رضا مرده؟ نه. رضا نمرده‌. او با دوستان دیگرش تئاتر را تصویری کرد. او نمرده چون لذت تماشا با ما هست و فکر می‌کنم رضا مجوز گریستن را برای همه ما صادر کرد. مرگ رضا مثل عباس نعلبندیان یکی از دراماتیک‌ترین مرگ‌های 50 سال اخیر است.

یکی از مهربان‌ترین عزیزان ما را ترک کرد

ابراهیم حقیقی: رسم است از همراهان شهادت می‌طلبند و شهادت دهیم یکی از مهربانترین عزیزان ما بود که بدجور ما را ترک کرد.

اول آتیلا بیاید صحبت کند

روزبه بمانی: رضا درباره این روز (مرگ و تشییع) خیلی صحبت می‌کرد. می‌گفت اول آتیلا بیاید صحبت کند. می‌پرسید شعر چه می‌نویسید؟ و به شوخی می‌گفتیم برای کدام؟ روی سنگ یا مراسم؟ا و این شوخی مسخره ‌به اینحا رسید. پاشو رضا بگو حالا من چه بگویم؟
رضا شعر را خیلی خوب می‌فهمید.‌او از درون، شعر ‌و تصویر را خیلی خوب می‌فهمید ولی مهمترین ویژگی او رفاقت بود. ببینید اینجا از همه طیف تفکر آمده‌اند و کاش این مسئله در سیاست ما وجود داشت.

ستاره پسیانی: پدرم اینجا نیست و حالش هم اصلا خوب نیست اما از من خواست از طرف او متنی را بخوانم.

برای علی عموی خوبی خواهم بود

آتیلا پسیانی(متنی که دخترش خواند): رضا قلبم مالامال از اندوه است که پایانی ندارد. تو برای من از برادر نزدیک‌تر بودی. همه جگرم یک پاره خون است. قول می‌دهم برای علی عموی خوبی باشم.

انتهای پیام/